Gamze Akkuş İlgezdi: “Ülkemizi Cennet Yapan 48 Milli Parkımız Yapılaşma Tehdidi İle Karşı Karşıya. Bu Talanı Kabul Etmiyoruz, Chp Olarak Anayasa Mahkemesi’ne Götüreceğiz”
MUSTAFA YENEROĞLU: ALEVİLERİN TALEBİ CEMEVLERİNİN İBADETHANE OLARAK KABUL EDİLMESİDİR
Demokrasi ve Atılım (DEVA) Partisi İstanbul Milletvekili Mustafa Yeneroğlu, “Alevilik de tıpkı öbür tüm inançlar üzere, devletin ve kanunun tanımlamasına muhtaç değildir. Alevilerin ibadethane olarak gördükleri yer neresi ise orası ibadethanedir. Aleviler, Aleviliği nasıl tanımlıyorsa Alevilik odur” açıklamasını yaptı.
DEVA Partisi İstanbul Milletvekili Mustafa Yeneroğlu, Cumhurbaşkanı Kararnamesiyle “Alevi-Bektaşi Kültür ve Cemevi Başkanlığı” kurulmasının akabinde açıklama yaptı. Düzenlemeler yapılırken Alevilerin taleplerinin dikkate alınmadığını savunan DEVA Partisi İstanbul Milletvekili Mustafa Yeneroğlu, “Oysa on yıllardır Alevi vatandaşlarımızın lisana getirdiği talepler çok açık. En önemli talepler Alevi kimliğinin ayrımcılığa uğramaması ve eşit vatandaşlıktır. Talepler; zarurî din derslerinin içeriği, kamu kurumlarına atamalarda yaşadıkları ayrımcılığın giderilmesi, Madımak Oteli’nin müze yapılması, Alevilerin tarih boyunca çektikleri acılarla yüzleşilmesi ve elbette cemevlerinin kültürel bir alan olarak değil bir ibadethane olarak kabul edilmesidir” değerlendirmesini yaptı. Yeneroğlu şu sözleri kullandı:
“Bu düzenleme Alevi toplumunun talepleri dikkate alınmadan, torba kanunla seçim öncesi ivedilikle Meclis’e getirildi ve Alevilerin eşit vatandaşlık hakkını temin etme kapasitesine sahip değil. Bu düzenleme hükûmetin, Alevi vatandaşlarımızın sıkıntılarını çözme konusundaki samimiyetsizliğini ortaya koyuyor. Türkiye’de Alevi vatandaşlarımızın sıkıntılarını bilen, bu problemlerin demokratik ve adil yollarla çözülmesi için yıllardır uğraş gösteren neredeyse tüm sivil toplum örgütleri, bu kanun teklifine karşı seslerini yükseltiyor. Bu teklifi ‘inançlarına ve kimliklerine hakaret’ olarak niteliyorlar.
Kanun teklifinde cemevlerinin üretim, bakım ve tamirat üzere ihtiyaçlarının gerekli durumlarda belediyeler ve vilayet özel yönetimleri, su ve elektrik harcamalarının ise belediyeler ve Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından karşılanabileceği öngörülüyor. Alevi vatandaşlarımızın taleplerini dikkate almadan, yalnızca göz boyamak için cemevlerine yönelik üretim, bakım ve tamirat takviyesiyle birlikte, elektrik ve suyun ücretsiz yahut ucuza kullandırılması, iktidarın sıkıntıya ‘hak’ değil ‘oy’ temelinde baktığını gözler önüne sermiştir.
Alevilik de tıpkı öteki tüm inançlar üzere, devletin ve kanunun tanımlamasına muhtaç değildir. Alevilerin ibadethane olarak gördükleri yer neresi ise orası ibadethanedir. Aleviler, Aleviliği nasıl tanımlıyorsa Alevilik odur.
Aleviler yüzyıllar boyunca öteki olarak görüldü. Maalesef bu durum Cumhuriyet’le birlikte de devam edegeldi. Alevilerin yaşadıkları acılar görmezden gelindi ve Alevi kimliği her vakit toplumsal ayrışmanın bir parçası olarak lanse edildi. Türkiye’nin tüm farklılıklarını zenginlik sayarak barış ve huzur içerisinde bir ortada yaşayabilmesi; ‘İncinsen de incitme’ diyen Hacı Bektaş Veli’yi, ‘Ete kemiğe büründüm, Yunus diye göründüm’ diyen Yunus Emre’yi,’ ‘Cehennem dediğin kol odun yoktur, herkes kendi ateşini götürür’ diyen Pir Sultan Abdal’ı anlayabilmekle mümkün olacak.”
