ADANALI PAMUK ÜRETİCİSİ: PAMUK FİYATININ EN AZ 25 LİRA OLMASI GEREKİYOR. ALTINDA KALIRSA ARTIK EKMEYİZ
Mehmet Emin Ekmen, Yargıdaki Rüşvet İddialarını Değerlendirdi: “Bu, Tuzun Koktuğunun İlanıdır Ve Bu Başımıza İlk Kez Gelmiyor”
DEVA Partisi Genel Başkan Yardımcısı Mehmet Emin Ekmen, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcısı İsmail Uçar’ın adliyedeki rüşvet iddialarına ilişkin Hakimler ve Savcılar Kurulu’na (HSK) gönderdiği dilekçeyle ilgili “Doğrusu tuz koktu. Malum bir atasözümüzdür: Eti balığı kokmaması için tuzlarız, peki tuz kokarsa ne olur? Bu, tuzun koktuğunun ilanıdır. Ve bu başımıza ilk kez gelmiyor. İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcısı’nın akıbetini yakından takip etmemiz gerektiğini düşünüyorum” dedi. Ekmen, Mersin’de limon üreticilerinin para etmediği için ağaçlarını kestiğine dikkat çekerek “Çiftçilerimiz, limonunu yetiştirirken bin bir cefa çekerken bugün ise adeta ceza çekmektedir, cezalandırılmaktadır. Çiftçimizin takati kalmadı” diye konuştu.
DEVA Partisi Genel Başkan Yardımcısı ve Mersin Milletvekili Mehmet Emin Ekmen, bugün TBMM’de basın toplantısı düzenledi. Ekmen, şunları söyledi:
“MERSİN’İ TARIMDA NASIL BİR DÜNYA MARKASI YAPABİLECEĞİMİZİ DEĞİL; MERSİN’İN CAN ÇEKİŞEN TARIMINI NASIL KURTARACAĞIMIZI KONUŞMAK ZORUNDA KALIYORUZ”
“Mersin, zengin toprağı ve iklimiyle Anamur’un muzundan Mut’un kayısısına, Gezende’nin eriğinden, Tarsus’un beyaz üzümü ve dikenli incirine birçok meyve ve sebzenin yetiştiği tarım üretimi ve potansiyeli oldukça yüksek olan özel bir ilimizdir. Bir hesaplamaya göre, Türkiye meyve-sebze ihtiyacının yüzde 60’ını karşılayabilecek bir potansiyele sahiptir. Mersin’de yapılması gereken tarım yatırımları ülkemizi tarımda sadece kendine yeten değil, aynı zamanda ihracatta da önde giden ülkelerden biri yapabilecekken biz, bugün maalesef Mersin’i tarımda nasıl bir dünya markası yapabileceğimizi değil; Mersin’in can çekişen tarımını nasıl kurtaracağımızı konuşmak zorunda kalıyoruz. Bugün, sizlere çiftçimizin geldiği hali, Mersin’deki limon üreticisinin düştüğü durumu anlatmak istiyorum. Mersin’deki narenciye üretimi, ülkemiz için büyük önem taşımaktadır. Ancak ne yazık ki limon yetiştiren çiftçilerimiz bugün düşük limon fiyatlarından feryat etmekte, limonu zararına veyahut da ücretsiz olarak dahi ağacından toplatıp satamayan çiftçilerimiz, ağaçlarını kökünden sökmektedir.
“İSPANYA İLE REKABET, ARTIK TARİHTE KALMIŞ BİR DURUMA DÖNÜŞMEKTEDİR”
Geçtiğimiz yıl 6 liraya satılan mayer limon, bu sene ancak 1-2 liraya, o da alıcı bulabilirse satılabilmekte; sezonu yaklaşmakta olan enter limonunun da piyasaya girmesiyle birlikte mayer limonunun artık tamamen alıcı bulamayacağını, yani 1 liraya veyahut ücretsiz olarak dahi alıcı bulamayacağını ifade etmek gerekiyor. İç piyasada satılamayan limon, ihraç da edilememektedir. Rekabet gücümüzün kısıtlılığı nedeniyle İspanya gibi yarıştığımız ülkelerle çiftçimiz rekabet edememekte; üreticimiz devlet desteği bulamadığı için ihraç yapamamaktadır. Ve neticede Türk üreticisinin mazot, gübre, ilaç ve iş yeri maliyetleriyle düşen alım gücü, ihracatçının özel destek bulamaması nedeniyle İspanya ile rekabet, artık tarihte kalmış bir duruma dönüşmektedir. Eskiden Mersin’de 50 dönüm bahçesi olan bir çiftçi, ağa sıfatını alabilmekteydi çünkü bu 50 dönüm ile kendi ihtiyaçlarını fazlasıyla karşılamakta, üzerine Mersin ekonomisine katkıda bulunabilmekteydi çünkü satın alımı yüksek bir para eline geçmekteydi. Bugün maalesef çiftçilerimiz, yüzlerce dönüm bahçe sahibiyken bırakınız ağa olarak anılmayı; artık zarardan kurtulmak için limon ağaçlarını iş makineleriyle kökten sökecek duruma gelmiştir.
“LİMONUNU 1 LİRAYA BİLE SATAMAYAN ÇİFTÇİLERİMİZ, ATA MİRASI LİMON BAHÇELERİNDEKİ AĞAÇLARI SÖKMEK ZORUNDA KALIYOR”
Çiftçilerimiz, limonunu yetiştirirken bin bir cefa çekerken bugün ise adeta ceza çekmektedir, cezalandırılmaktadır. Mezitli’de limon üreticiliği yapan parti teşkilatı mensubumuz Ali Kuşça, ‘Limonumu hibe etsem, limonumu birine bedavaya versem o limon Mersin’deki bir depoya gidene kadar işçiliği, paketlemesi ve nakliyesi için 7-8 lira masraf gerekiyor. Böyle olunca da 20-30 yıldır emek verdiğimiz limon ağaçlarımızı sökmeyi düşünüyoruz’ diyor. Ali Bey, düşünüyor ama sosyal medya, limon ağaçlarını iş makinalarıyla söken videolarla dolu. Çiftçimizin takati kalmadı. Maalesef Türkiye’nin en büyük ihracat kalemi ve iç piyasanın en büyük ihtiyaç kalemi olan narenciye bahçeleri, bugün iş makineleriyle bertaraf ediliyor. Düşünün ki bir aile, yıllar boyu bahçesinden gelen mahsul ile geçiniyor, çocuklarını okutuyor, evlendiriyor. Bir ağaç mahsul versin diye 7-8 sene sabrediyor. Ancak günü geliyor, limonunu 1 liraya bile satamayan çiftçilerimiz, ata mirası limon bahçelerindeki ağaçları sökmek zorunda kalıyor. Tabi belediyeler de hemen buralara imar veriyor ve çok katlı binalarla sadece gıda enflasyonu değil, aynı zamanda ekonomik dengemiz, ekolojik dengemiz bozuluyor.
“VATANDAŞ, ÇİFTÇİNİN 1 LİRAYA SATAMADIĞI LİMONU, MARKETTE 15 LİRAYA ALAMIYOR”
Peki, nasıl oluyor da çiftçinin bahçesinde 1 liraya satamadığı limonu, biz marketten, pazardan 15-20 liraya alıyoruz? Kim kazançlı bu işten? Kim para kazanıyor bu işten? Çiftçi, zararına bile satamıyor. Tüccar, doğru düzgün kâr edemiyor. Nakliyeci, 40 liraya dayanan mazot fiyatından şikayetçi. Marketçi, yüksek asgari ücret, kira ve elektrik enerji giderleri nedeniyle işletme giderlerinden şikayetçi. Ve neticede vatandaş, çiftçinin 1 liraya satamadığı limonu, markette 15 liraya alamıyor. Peki bu işten kim kazanıyor? Bu işin sorumlusu kim? Bir kere daha ifade etmek gerekir ki problemin kaynağı, iş bilmez ekonomi yönetimidir. Basiretsiz kararlarla patlayan işçilik, üretim ve nakliye giderleri, herkesin zarar ettiği; vatandaşın ise ürün alamadığı bu tabloyu oluşturdu. Bugün çiftçiler, para kazanamamakta. Hükümetin 40 liraya dayandırdığı mazot yüzünden nakliyeciler çile çekmekte. Kimsenin bu işten para kazanamamasına rağmen vatandaşımız da ürünü satın alıp tüketememekte. Peki ne oldu da çiftçi bu hale geldi? Cevabı basit. Plansızlık, yükselen üretim maliyetleri ve çiftçiye gösterilen ilgisizlik, bizi bu hale düşürmüştür.
“PLANSIZLIK, HEM ÇİFTÇİLERİMİZİN EMEĞİNİ VE YATIRIMLARINI HEM DE TOPRAKLARIMIZDA YETİŞEN ÜRÜNLERİMİZİ, MAHSULÜMÜZÜ ZAYİ EDİYOR”
Tarımda plansızlık ve destek verilmemesi çiftçilerimizi bu hale getirmiştir. Bugün bir bakkal dahi açmak isteseniz 5 yerden belge almanız gerekiyorken istediğiniz yere, istediğiniz ürünü ekebilmek için kimseden izin almanıza gerek yok. Hükümetin bir planlama yapmaması, tarım il müdürlüklerinin, ziraat odalarının bu konuda rolünü oynamaması nedeniyle bir yıl para etmeyen bir ürün, bir sonraki yıl yokluk nedeniyle yüksek fiyata bu kez alıcı bulamıyor. Bir yıl düşük fiyattan alıcı bulamayan bir ürün, bir sonraki yıl plansızlık nedeniyle bu kez yüksek fiyattan alıcı bulamıyor. Plansızlık, hem çiftçilerimizin emeğini ve yatırımlarını hem de topraklarımızda yetişen ürünlerimizi, mahsulümüzü zayi ediyor. Bizler DEVA Partisi olarak yapıcı bir muhalefet anlayışı içerisinde yalnızca yaşadığımız sorunları değil, çözüm için yapılması gerekenleri de hep fırsatta söylüyoruz. Bunu yaparken de işi bilenlerden fikir alıyoruz. Ehliyet sahibi insanlara danışıyoruz.
“ÇİFTÇİYE VERİLEN MAZOTTAN ÖTV ALINMAMALI, HİÇ OLMAZSA ÖTV’NİN YARISI İADE EDİLMELİDİR”
Geçen hafta, Mersin’in 13 milletvekiline bir faks çekerek ‘Mersin narenciyeciliği bitiyor’ diye feryat eden Mersin Ziraat Odası Başkanımız Sayın Musa Yılmaz’ın da bu basın toplantısı öncesinde önerilerini aldık. Bize kısa bir rapor gönderdiler. Bu vesileyle kendisine teşekkür ediyorum. Tarsus Ziraat Odası Yönetim Kurulu üyesi Sayın Kubilay Hıdıroğlu, Mersin Ziraat Odası Başkanı Sayın Musa Yılmaz ve Mersinli üreticimiz Sayın Ali Kuşça’nın katkılarıyla bu önerileri de hazırladığımızı ifade etmek istiyorum. Peki limon üreticisinin, çiftçilerimizin, ihracatçılarının sorunlarını nasıl çözeriz, tarımı nasıl ayağa kaldırırız, yapılması gerekenler bellidir: Tarımsal üretimde girdi maliyetlerin düşürülmesi her zaman birincil ihtiyaçtır. Çiftçiye verilen mazottan ÖTV alınmamalı, hiç olmazsa ÖTV’nin yarısı iade edilmelidir. Gübre maliyetinin en az yarısı, devlet tarafından desteklenmelidir. Ödenecek tüm destekler çiftçiye peşin olarak verilmeli; çiftçinin tüccarın, tefecinin eline düşürülmesi engellenmelidir. Çiftçimize verilen destekler arttırılmalıdır.
“ÇİFTÇİYE 2,2 MİLYAR DOLAR DESTEK VERİLİRKEN KKM’YE BU SÜRE İÇERİSİNDE ÖDENEN TOPLAM DESTEK, 125 MİLYAR DOLARI GEÇMİŞTİR”
Hep söylüyoruz, bütçe bir öncelik meselesidir. Geçen yıl çiftçimize ayrılan toplam hazine desteği, bütçe içerisinde maksimum 50 milyar liraya ulaşmışken Kur Korumalı Mevduat’a (KKM) ödenen para, 700 milyar lirayı geçmiştir. Yani çiftçiye 2,2 milyar dolar destek verilirken KKM’ye bu süre içerisinde ödenen toplam destek, 125 milyar doları geçmiştir. Ve bu ekonomik facia, çiftçinin bahçesinde limonunu satamamasına ama Ankara, Balgat, Maltepe pazarında da bir emeklinin 15 liraya limon alamamasına sebebiyet vermiştir. Yapılması gerekenler bellidir. Çiftçimizin ayağa kaldırılması için borçlanma faizi silinmeli ve anapara ödemesi, 2 yıllığına ertelenmelidir. Ziraat Bankası, yeniden çiftçinin bankası olmalıdır, çiftçimize her alanda üretimden pazarlamaya finansman desteğini arttırmalıdır. Unutmayalım ki gıda enflasyonunu düşürmenin tek yolu, çiftçinin maliyetlerini düşürmek ve çiftçiyi desteklemektir. Çiftçi ucuza mal ettiğinde, tüccar ucuza naklettiğinde, marketçi ucuz işletme gideriyle sattığında enflasyon düşecektir. Ve vatandaşımız, sadece Mersin pazarında değil; Ankara’da da İstanbul’da da meyve-sebze ve narenciyeye ucuza erişecektir.
“ÇİFTÇİ ÜRETEMİYOR, NAKLİYECİ NAKLEDEMİYOR, SATICI SATAMIYORSA İHRACATTAKİ PAYIMIZI NASIL ARTIRACAĞIZ?”
Bir başka önemli husus, ihracattır. İhracatın arttırılması da ana hedeflerimizden biri olmalıdır. Sürekli olarak iç piyasayı daraltmayı hedeflediklerini açıklayan Maliye Bakanımız Sayın Mehmet Şimşek’e çağrımdır: Başta Mersinli limoncunun, narenciyecinin olmak üzere Türkiye’de üretilen tarım ürünlerinin ihracatının desteklenmesi, kolaylaştırılması ve kârlı hale getirilmesi için acil bir eylem planı çalışılmalıdır. Ve bu konu çiftçiyi, üreticiyi merkeze alan bir anlayışla yapılmalıdır. Çiftçi üretemiyor, nakliyeci nakledemiyor, satıcı satamıyorsa ihracattaki payımızı nasıl artıracağız? İhracat desteğinin mutlaka destekleme ve fiyat istikrar fonunun mutlaka tekrar sağlanması ve artırması gerekir. İhracatçı para kazanırsa, çiftçi de para kazanacaktır. Ve önemli bir başka sorun, tıpkı ihracat gibi planlama eksikliğidir. Tarım daha planlı hale getirilmeli, farklı ürünlere destek sağlanmalı ve ürün yelpazesinin genişletilmesi sağlanmalıdır. Bugün Mersin’de üreticinin el yordamıyla geliştirdiği ejder meyvesi, avokado ve gül bahçeciliğinin daha planlı bir şekilde desteklenmesi sağlanmalıdır. Ancak bu çeşitlilikle arz talep dengesi sağlanabilir, kârlılık artabilir ve aynı şekilde enflasyon düşürülebilir.
“İKTİDAR, HAZİNE GARANTİLİ PROJELERE AYIRDIĞI MİLYARLARCA DOLARIN BİR KISMINI ÇİFTÇİYE AYIRIRSA LİMONCU DA KAZANIR, TÜCCAR DA KAZANIR, NAKLİYECİ DE KAZANIR VE TÜKETİCİ DE UCUZA ÜRÜN YER”
Tarıma dair sanayi, bir başka sorundur. Bugün Mersin’in İSO’nun yayınladığı ihracattaki ilk 500 firma içerisinde 11 firması var. Ancak bunların içerisinde Mersin’deki narenciyecinin elinden ürünü alıp, imalat edip satan bir fabrika yok. Bugün Mersin’de doğru dürüst bir limonata fabrikası yok. Çok az sayıda meyve suyu fabrikası var. Ancak onlar da Mersinli çiftçinin desteklenmesi anlamında, bir satın alma politikası gütmüyor; çiftçinin bahçesinde kalan ürünü adeta yok pahasına almaktan çekinmiyor. Mersin’e gösterilen ilgisizlik ve teşviklerin düzenlenmemesi burada da kendisini gösteriyor. Son olarak hasat edilen ürünlerin pazara doğru zamanda ulaşması, çiftçinin emeğinin zayıf olmaması için de önemlidir. Mersin’in çok önemli sorunların ihtiyacı olan bölgesel havalimanı, ana konteyner limanı, otoyol ve raylı sistem bağlantılarının hayata geçirmesi Mersin’de çiftçinin ürününün hedef pazara hızlı, kolay ve ucuz bir şekilde nakledilmesini sağlayacaktır. Bu projelerin hayata geçirilmemesi aynı zamanda Mersinli çiftçiye de zarar vermektedir. Ve Mersinli çiftçinin uygun maliyetle ve zamanında ürününü iç ve dış pazara ulaştırmasını engellemektedir. Bu başlıklara iktidar el atar ve belli konuları belli bir ciddiyetle ele alırsa, hazine garantili projelere ayırdığı milyarlarca doların bir kısmını çiftçiye ayırırsa, KKM’ye akıllarına zarar bir şekilde ayırdığı paranın çok küçük bir kısmını üreticiye ayırırsa emin olun limoncu da kazanır, tüccar da kazanır, nakliyeci de kazanır ve tüketici de ucuza ürün yer. Ve bu fasit daireden çıkmış oluruz.”
“İSTANBUL ANADOLU CUMHURİYET BAŞSAVCISININ AKIBETİNİ YAKINDAN TAKİP ETMEMİZ GEREKTİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM”
Ekmen, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcısı İsmail Uçar’ın yargıdaki işleyişe dair Hakimler ve Savcılar Kurulu’na (HSK) gönderdiği mektuba ilişkin de şu değerlendirmeyi yaptı:
“Bu konuda İstanbul Milletvekilimiz, Hukuk ve Adalet Politikaları Başkanımız da bir soru önergesi Adalet Bakanı’na yönetti. Doğrusu tuz koktu. Malum bir atasözümüzdür: Eti balığı kokmaması için tuzlarız, peki tuz kokarsa ne olur? Bu, tuzun koktuğunun ilanıdır. Ve bu başımıza ilk kez gelmiyor. 1990’larda Susurluk vakası da patladığında benzer olaylar, devlet kayıtlarına geçmişti. Ben açıkçası İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcısı’nın akıbetini yakından takip etmemiz gerektiğini düşünüyorum. Büyük bir samimiyetle, içtenlikle, içi yanarak ve feryat ederek yazdığı bu mektubun devamında HSK’nin yayınlanacak ilk kararnamesinde, bu arkadaşımızın durumu ne olacak? Bunu izlememiz gerekiyor ki kendisinin de mektubunda ifade ettiği gibi, sistem içerisinde ‘derin gırtlak’ diye tabir edilen, içi ve canı yananları konuşabilmesi ancak konuşanların korunmasıyla mümkündür. Bu arkadaş, cezalandırılmazsa benzer isyanları görebiliriz. Tabi bu ne kadar siyasi iktidarın işine geliyor, o ayrı bir konu. Vahim olan bir başka konu da şudur ki mektupta sözü geçen olayların tamamı, sayısı az da olsa özgür ve cesur basın mensupları tarafından dile getirmiş konulardır. Hiçbirini ilk defa duymuyoruz. Neredeyse o konuların tamamını vakti zamanında basın mensuplarının haberlerinde, yazılarında ve ekranlarda dilemiştik. Ancak başsavcı, yetkilerini kullandığı halde bu süreci engelleyemiyor ve yönetemiyor ki HSK’ye bir çığlıkta bulunuyor. İkincisi, bu dilekçede bahsi geçen olaylar, ne kadar hızlı ve doğru bir şekilde araştırılacak? Üçüncüsü, bu dilekçede ismi geçen ve geçmeyen konularla ilgili olarak hakim ve savcılara ne yapılacak?
“ÜMİT EDİYORUM Kİ BAKAN YERLİKAYA’NIN ISRARLA VURGULADIĞI YENİ BİR SAYFA, YARGI İÇİN DE GEÇERLİ OLSUN”
Biliyorsunuz, birçok siyasi saiklerle açılmış davanın hakim ve savcısı coğrafi teminata aykırı bir şekilde, yer değiştirme cezasına bırakıldı geçmişte. Ankara, İstanbul adliyelerinden Samsun’a, Diyarbakır’a, Van’a sürüldüler adeta. Peki, burada ismi geçen hakim ve savcılar hakkında ne yapılacak? Ve o dosyalar yeniden açılacak mı? Bizi tereddüde sevk eden bir konu da şu oldu: Sayın Yılmaz Tunç, neredeyse olayın üzerinden 5 gün geçtikten sonra bir tweet atmak durumunda kaldı. Oysa bu, günü gününe değerlendirmesi gereken bir konuydu. Açıkçası geçmişte Susurluk döneminde, İtalya’da Temiz Eller’de, Türkiye’de farklı operasyonlarda adeta bu bir başlangıç olabilir mi diye bir beklentiye hep girdik. Bunun da yargının safralarını atması, bağırsaklarını temizlemesi için bir başlangıca dönüp dönmeyeceği noktasında umutla izleyeceğiz. Umudumuz az ama gözümüz bu vakanın, bu dosyanın üzerinde olacak. Ümit ediyorum ki İçişleri Bakanı’nın Sayın Ali Yerlikaya’nın ısrarla vurguladığı yeni bir sayfa, yargı için de geçerli olsun. Sayın Bakan, her gün onlarca mafya operasyonunu yayınlıyor. Sıradan bir vatandaş olarak ilk aklımıza gelen şu: Bu kadar mafya, hangi ara yetişti, yerleşti? Hangi ara bu hale geldi? Bu mafyaya kim göz yumdu? Ve biz şu anda da bu mafyayla gerçek anlamda mücadele edildiğinden ne kadar eminiz? Ancak ümit var olmak istiyoruz, yakından takip edeceğiz.”
