T24 YILLIK BULUŞMALARI… HACER FOGGO: “BESLENMEYE ULAŞAMAYAN BİR ÇOCUĞUN ARKADAŞI YERKEN YAŞADIĞI TRAVMAYI SİYASET HÂLİNE ÇEVİRMEMİZ GEREKİYOR”
HATAYLI DEPREMZEDE: “ŞEHİRDE ANTAKYALI YOK. HATAY İNSANI KALMADI”
Haber: EMRE SERCAN İKE – Kamera: DURSUN ALKAYA
Hataylı depremzede Metin Somay, “Maalesef görüyorsunuz, kentte Antakyalı yok. Güvenlik elemanları var. Yardım için beşerler gelip gidiyor. Hatay insanı kalmadı. Hatay’ın eski haline dönmesi, Antakya’nın eski haline dönmesi 10 yıl” dedi. Depremzede, “Ben, daha farklı bir hayat hayal ediyordum. Balkonumda oturup, böyle Antakya’yı seyrederken emekliliğimin tadını çıkartmayı hayal ediyordum lakin maalesef hepsi hayal oldu” diye konuştu.
Kahramanmaraş’ta 6 Şubat’ta meydan gelen iki büyük sarsıntının üzerinden iki ay geçti. Hataylı depremzede Metin Somay, Sümerler Yapı Kooperatifi’nin A1 bloğunun 10’uncu katında oturuyordu. Daha önce güçlendirme yapılan A1 blok, ağır hasar aldığı halde yıkılmadı. Lakin A3 blokta 125 kişi hayatını yitirdi. Depremzede Metin Somay, yaşadıklarını ANKA Haber Ajansı’na şöyle anlattı:
“İlk gün, gerçekten hiçbir formda yardım yahut hiçbir formda ne belediye ne devlet… Çünkü onların da kayıpları yüksekti. Gerçekten burada beşerler yalnız kaldı. Enkaz altındaki insanların, kurtarılmayı bekleyen insanların çok sayıda olduğuna gözlerimizle şahit olduk. O büyük bir acı. Kayıplarımız bambaşka.
“BÜYÜK BİR ACI TÜRKİYE İÇİN”
Gördüğünüz üzere yüksek bir bina, bu binada güçlendirme yapıldığından ötürü can kaybı bu binada yok. Ama can kaybı olmaması bir teselli. Yan taraftaki ikiz kooperatif binası. Bunlar A1, A2, A3. İki binada güçlendirme yapıldığı için burada can kaybı en azda. Ama yan binada maalesef 125 kişi vefat etti. Doğal insanların bilinçli olmak durumunda olduğunun en büyük göstergesi bu. Aldığımız bina, oturduğumuz binanın sarsıntıya sağlam olması gerektiği… Lakin işte bu acıları yaşamadan bunları yapmak gerekiyordu. Yani maalesef bedeli çok ağır. 13 milyon insan etkilendi 11 vilayette. Yani bu çok büyük bir acı Türkiye için, vatanımız için. Vallahi kayıplarımız büyük. İnşallah devletin telafi etmesini bekliyoruz, yani niçin palavra söyleyeyim? Benim yalnızca bu dairem değil, 2-3 dairem daha var, maalesef onlar da… Ancak buna da şükür, yaşıyoruz.
“ANTAKYA’NIN ESKİ HALİNE DÖNMESİ 10 YIL”
Şehir dışında, çocuğun okulu var. Genç bir oğlum var. Onun okulu için Mersin’de bile okul bulamadık. Fethiye’ye kadar, yakınlarımız sağ olsunlar ilgilendiler. Çocuğu okula verdik lakin nereye kadar beşerler konuk eder? Bir yıl eder. Sonra? Fedakar beşerler var, bu mevzuda gönüllü beşerler var. Buna da şükrediyoruz. Aç açıkta değiliz yani, devlet burada 24 saat yemek veriyor. Maalesef görüyorsunuz, kentte Antakyalı yok. Güvenlik elemanları var. Yalnızca yardım için beşerler gelip gidiyor. Hatay insanı kalmadı. 1,5 milyon beşerden, inanın şu anda sanmıyorum 10 bin insan olsun Antakya’nın içinde. Yıkımların, istatistik olarak bir yıl, iki yıldan aşağı bitmeyeceğini zati varsayıyoruz. Bunların hesabını kitabını yapıyorlar aslında. Bunların yine yapılması yıllar alacaktır. Çok büyük bir süreç, 2, 2,5, 3 yıl, 4 yıl, 5 yıl… Hatay’ın eski haline dönmesi, Antakya’nın eski haline dönmesi 10 yıl. Lakin altyapıda çok büyük sıkıntılar var.
“KOMŞUM, BİR YILLIK MESKENİNİ VERDİ BİZE”
Tanıdıklarım sağ olsunlar. Daha önce buradaki bir komşum Fethiye’de yazlık bir konut almış, bizim açımızdan çok büyük bir baht. Allah razı olsun kendisinden, Rümeysa Hanım. Bir yıllık konutunu verdi bize. Olmayan ne yapsın? Konutu olmayan ne yapsın, çadırda kalıyor. Görüyorsunuz çadırdaki rezillikleri; su basıyor, yerlerde yatıyorlar. Doğal bu büyük bir acı, yani ben daha fazla şeyler anlatmak istemiyorum. Çünkü insanların acıları çok ki çocuklarının bacaklarını kaybedenler var, eşini kaybedenler var, çocuğunu kaybedenler var. Yani bunlar anlatılır üzere değil.
“SADECE ANTAKYA’DA 50 BİN İNSANIN ÖLDÜĞÜNÜ İDDİA EDEBİLİYORUM”
Yani devletin bahsettiği üzere 50 bin değil, yalnızca Antakya’da 50 bin insanın öldüğünü varsayım edebiliyorum ki 320 bin binanın sarsıntı anında yıkıldığı resmi kayıtlarla görünüyor. Bunu söylemeye gerek yok. Neden ötürü gizliyorlar bu kadar? Tahminen farklı siyasetler var, yorum yapamıyorum ona da. Lakin kirada değilim, o büyük bir talih. Fakat kira dayanağı bekliyorum, çünkü ihtiyaçlarımı karşılayamıyorum. Emekliyim ancak emekli maaşım 6 bin lira. Mecburen, 62 yaşındayım, hâlâ çalışmak zorunda olduğum için de çok büyük bir mücadele içindeyim.
“EMEKLİLİĞİMİN TADINI ÇIKARTMAYI HAYAL EDİYORDUM ANCAK HEPSİ HAYAL OLDU”
Ben, daha farklı bir hayat hayal ediyordum. Balkonumda oturup, böyle Antakya’yı seyrederken kahvaltımı, yemeğimi, emekliliğimin tadını çıkartmayı hayal ediyordum ancak maalesef hepsi hayal oldu.”
