BURHAN DEMİRCİOĞLU

Osmaniye’de eşi taban ücretle çalışan epilepsi hastası Buket Yalçınkaya, geçim külfeti yaşadıklarını belirterek, “Asgari ücretle geçiniyorum diyenler palavra söylüyor, taban ücretle geçim olmaz. Ben geçinemiyorsam kimse geçinemiyordur. Dolabımın içi zati boş, hiçbir şey alamıyorum. Her bir şeyi bakkala yazdırmak zorunda kalıyorum çünkü elimde avucumda hiçbir şey yok. Sobam yok, odunum yok, kış geldi ne yapacağımı bilmiyorum. Oğlum üşüyor ‘anne ben üşüyorum’ diye battaniyeye sarılıyor. Oğlum dolabı açıyor, ‘anne yeniden mi zeytin’ diyor” dedi.

Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde yaşayan ve 7 yaşından beri epilepsi hastası olan 29 yaşındaki Buket Yalçınkaya, 5 yaşındaki oğlu ve eşi ile taban ücretle geçinme çalışıyor. 1,5 yaşındaki kızını epilepsi hastalığından 7 aylık oğlunu ise kalp rahatsızlığından kaybeden Buket Yalçınkaya, 5 yaşındaki oğlu ve eşi ile sıkıntı kurallar altında hayatına devam ettiğini söyledi.

“KOMŞULARIMIZ KOLTUKLARINI EMANET VERDİ”

Asgari ücretle geçinemediklerini tabir eden Yalçınkaya, şöyle konuştu:

“6 yıllık evliyim, eşim taban ücret alıyor. Eski eşinden eşimin 1 tane oğlu var 15 yaşında, ona para veriyor, konut kiramız var, su faturam geliyor, elektriğim geliyor, bakkala yazdırmak zorunda kalıyorum çünkü minimum ücret bize yetmiyor. Taban ücretle geçiniyorum diyenler palavra söylüyor, taban ücretle geçim olmaz. Ben geçinemiyorsam kimse geçinemiyordur. Dolabımın içi zati boş, hiçbir şey alamıyorum. Her bir şeyi yazdırmak zorunda kalıyorum çünkü elimde avucumda hiçbir şey yok. Sobam yok, odunum yok, kış geldi ne yapacağımı bilmiyorum. Oğlum üşüyor ‘anne ben üşüyorum’ diye battaniyeye sarılıyor. Komşularımız koltukları emanet verdi ‘buradan taşınırsanız geri alacağım’ dedi.

OĞLUM, ‘ANNE YENİDEN Mİ ZEYTİN’ DİYOR

Oğlumun kıyafetleri yırtık kıyafeti yok. Oğlum her vakit yanıma geliyor dolabı açıyor ‘anne tekrar mi zeytin’ diyor bana. Ben istemez miyim gezip yiyip içip tozmak. Gezemiyorum çünkü oğlumu, eşimi, kendimi düşünüyorum, kira durumlarımı her bir şeyi düşünüyorum. 6 yıldan beri mesken değiştiriyorum, 10 tane mesken değiştirdim çünkü hepsi de rahatsızlığıma neden olduğundan ötürü, herkes rahatsızım diye konuttan çıkarıyor. Mesken sahipleri ‘sen rahatsızsın çocuğun ağlıyor, bağırıyor’ diye meskenden çıkarıyorlar. Sonra da ‘kızımı oturtturacağım siz çıkın’ diye kovuyor üzere çıkartıyorlar. Çalışmak istiyorum lakin rahatsız olduğumdan ötürü iş veren yok, çünkü hasta olursun başımıza kaygı olursun diyorlar.”

İlgili Haberler

Atama Bekleyen Gıda Mühendisi: “Biz Gıda Mühendisleri Olarak, Açız. Halkımızın Çok Güzel Bir Şekilde Gıdaya Ulaşmasını Sağlamak İstiyoruz”

MALATYA’DA EŞİNİ ÖLDÜREN SANIĞA 24 YIL MAHPUS

Hüseyin Baş: “Ortadoğu’da Ve Türkiye’yi De İlgilendiren Boyutuyla Yeni Bir Oluşum Başlıyor. Bu Konuya Bizim Yaklaşımımızın Çok Dikkatli Ve Akıllıca Olması Lazım”