ANKARA BÜYÜKŞEHİR’İN HAYVAN BESLEME EĞİTİMLERİ DEVAM EDİYOR
AMASYA ÇAMBÜKÜ’NDE MERA ALANLARI ELLERİNDEN ALINAN KÖYLÜLER: “BU TAŞIN İÇİNİ Mİ BİZE LAYIK GÖRÜYORLAR?”
GENÇAĞA KARAFAZLI
Amasya’nın Taşova ilçesine bağlı Çambükü’nde köylülerin mera alanlarına organize sanayi bölgesi (OSB) yapılmasına karşı mücadelesi 74 gündür devam ediyor. Amasya Valiliği tarafından mera alanı olarak kendilerine tahsis edilen arazinin tarım ve hayvancılık faaliyetleri için uygun olmadığını öne süren bir bayan üretici; “Bu taşın içini mi bize layık görüyorlar, biz yıllarca eski yerimize emek verdik” dedi.
Amasya’nın Taşova ilçesine bağlı Çambükü köyünde, mera alanlarına OSB yapılmasına reaksiyonlar sürüyor. Kendilerine yardım eli uzatacak hiçbir devlet yetkilisinin olmadığını söyleyen 73 yaşındaki bir bayan yurttaş, şunları söyledi:
“Sayın valim, Sayın Belediye liderim, cenabı Allah bu yıkılan ağaçların hakkını tek tek sorsun. Lakin bu tarlalarımızı getirip aklınıza sokan, bu yerleri aklınıza sokan her kimse konutuna, ocağına ateş düşsün, ciğeri içinde bitsin, bizi unuttursun. Valim, Liderim ben size beddua etmiyorum, askerlerime hiç etmem. Kırk sene oldu benim kocam bu ağaçları dikeli, kırk sene boyunca benim kocam sırtında su çekti tarlalara. Avuç avuç çektiği suyu ağaçların tabanına koyarak büyüttü, bu hale getirdi ağaçları.
“HİÇ Mİ OY VERMEDİM BU DEVLETE, NİÇİN BİZE ACIMIYORLAR?”
Yazık değil mi şu ağaçlarımıza? Benim kocam daha yeni öldü. Benim kocam öleli on beş sene oldu lakin bu ağaçlar gidince bugün öldü benim kocam. Yazık günah değil mi merhametiniz yok mu? Hiç mi vicdanınız sızlayıp da bize el uzatmıyorsunuz? Bunlar bu hale gelmiş ben bunlara el uzatayım da bunları kurtarayım diyen hiç mi Müslüman yok? Yetmiş üç yaşındayım. Bugüne kadar oyumu kime vermişim? Bugüne kadar ben kimin halkı için çalışmışım? Bu devlete hiç mi yardımım olmamış, hiç mi çalışmamışım? Hiç mi hak vermemişim? Hiç mi oy vermemişim bu devlete niçin bize acımıyorlar? Mallarımın kemresini (gübre) motora yığıp valiyle belediye liderinin önüne yollayacağım. Nerede yer bulursa oraya döksünler onlar da.”
“EKMEK İÇİN TOPRAĞI KALMAYAN KÖYLÜ NE YAPACAK SAYIN VALİM?”
Yaşanan sürecin akabinde hayvan gübrelerinin ellerinde kaldığını tabir eden Çambükülü bir öteki yurttaş ise şu formda konuştu:
“Hayvan gübrelerini dökmeye tarla kalmadı Sayın Valim. Bu gübreleri Amasya Valiliği’nin önündeki otlağın üzerine dökelim Sayın Valim, burada yer kalmadı artık. Tarlaları elimizden aldınız bu hayvan gübrelerini ne yapacağız, nereye dökeceğiz? Tarlalarımıza döküp verimli hale getiriyorduk tarlalarımızı artık tarlalarımızı elimizden aldınız hayvan gübresini dökmeye yer kalmadı. Ne yapacağız bu gübreyi? Köylünün yanında hiçbir vakit olmadınız, olmuyorsunuz da. Bu köylü ne grup ne biçecek, yeri yok. Hayvanı var otlağı yok, merasını aldınız, ne yapacak bu köylü? Bir akıl fikir verin bize, biz de bundan sonra öyle yapalım. Hayvan gübresi dökmeye tarlamız kalmadı, siz hala organizenin peşindesiniz. Biz de organizeyiz, bu hayvancılık da organize, burada da üretim var, hayvan üretimi var, besin üretimi var, tarım üretimi var. Bunları üretimden saymıyor musunuz? Ne olacak bu köylülerin hali? Ekmeğe toprağı kalmayan köylü ne yapacak Sayın Valim? Gelin de halimizi görün burada.”
“BU TAŞLARIN İÇİNİ BİZE LAYIK GÖRDÜLER, ESKİ YERİMİZE YILLARCA EMEK VERDİK”
Kendilerine Amasya Valiliği tarafından tahsis edilen alanda konuşan bir öteki vatandaş şunları söyledi:
“Sayın Valim, Sayın Kaymakamım, Belediye Liderim, bu taşların içini mi bize layık gördünüz? Üretim diyorsunuz ya devlet olarak, biz üretim yapıyoruz bizim üretimimizi niçin yok ediyorsunuz? Biz hayvancılıkla geçiniyoruz, biz toprağımızı eliyoruz, biz toprağımızla geçiniyoruz. Bizi şu dünyada düşünen yok mu? Bizi gören yok mu? Hakkımızda palavra yanlış haberler yapıyorlar, bu Çambükü çok uzak bir yer değil, gelin görün. Bizi yalanlıyorsunuz ya gelin kendi gözünüzle görün. Bizim kımıldayacak yerimiz kalmadı. Burayı verdiniz de siz güçlü kuvvetlisiniz, gelin girin dozerlerle kepçelerle bu dikenliğe burayı siz yapın. Biz eski yerimizde yüz motor taş temizledik, tesviye ettik, ektik biçtik ıslah ettik bu hale getirdik. Bize yardımcı olmuyorsunuz. Biz ne yapalım bu dikenliğin içinde? Vicdanınız varsa bizim yerimizi bize geri verin. Bizim toprağımızı verin, toprağımız canımızdır, ciğerimizdir, emeğimizdir. Toprak bizim emeğimizdir, ekmeğimizdir. Allah isteği için bizim toprağımızı elimizden almayın. Gelin köyümüze bakın, görün halimizi. Kimsenin bu anaları ağlatmaya hakkı yok. Bu taşın içini mi bize layık görüyorlar, biz yıllarca eski yerimize emek verdik.”
