Oğlu için çok çabaladığını ama sonuç alamadığını söyleyen anne İkbal Uzuner’in ailesini de uyardığını anlattı.

Sabah’ta yer alan habere göre; anne yaptığı açıklamada, “Ben pandemi sürecinde oğlumu kaybettim. Defalarca hastaneye götürdüm, doktor doktor gezdirdim hepsi kayıtlarda vardır. İyi bu çocuk ergenlik psikolojisi dediler. Oğlumun durumunu fark edince ben İkbal’in ailesine dedim kızınızı uzak tutun götürün kızı izinizi kaybettirin dedim” ifadelerine yer verdi.

“KEŞKE KENDİNİ YAKSAYDI KIZLARA BİR ZARAR VERMESEYDİ”

“Ben bir anneyim kim ister evladı böyle bir olaya karışsın. Gencecik manken gibi kızlar toprak oldu. Keşke kendini yaksaydı kızlara bir zarar vermeseydi” diyerek gözyaşları içerisinde konuşan anne, “Ben evladım için çok mücadele ettim. Hastanelere götürdüm. İntihar etmeye kalktığında doktora götürdüm. Bir şeyi yok dediler. Eve ambulans çağırdım bunun ambulanslık durumu yok dediler. Ben çırpındım yandım bağırdım ama oğlumu iyileştiremedim” ifadelerini kullandı.

OLAY GÜNÜ GÖRÜNTÜLÜ KONUŞMUŞLAR: HİÇBİR ANORMALLİK SEZMEDİM

Olay günü Semih beni görüntülü olarak aradı diyen anne; “Oğlum ne yapıyorsun nasılsın dedim. Anne iyiyim Ayşenur yanımda şimdi lavaboda, çekiniyor ekrana girmek istemiyor dedi. Biraz sağdan soldan sohbet ettik kapattı. Hiçbir anormallik sezmedim. Oğluma ne olduysa pandemi sonrası uyuşturucu kullanımında oldu” sözlerini kullandı.

“SEMİH’LE İKBAL’İN BULUŞMA MEKANI ZATEN SURLARDI”

İkbal ile sürekli o surlarda buluşurlardı diyen Anne, “Semih’le İkbal’in buluşma mekanı zaten surlardı. Onlar sürekli orada buluşuyorlardı. İkbal ile bağlantılarını bir türlü kesmediler. O da Semih’i bırakamıyordu. Ben de bir anneyim ben ister miyim bir annenin önüne evladının kafası atılsın” diye anlattı.

ESKİ ÇALIŞMA ARKADAŞI ANLATTI

Öte yandan Semih Çelik’in kasap olarak çalıştığı firmaya da Milliyet ulaştı. Firmanın üç ay kadar önce isim değişikliğine gittiği öğrenilirken, caninin eski çalışma arkadaşı Milliyet’e konuştu.

İsmini vermek istemeyen eski çalışma arkadaşı şunları söyledi:

“Semih iki sene önce yaklaşık beş ay kadar çalıştı. Sosyal, biraz marjinal bir çocuktu. Çok konuşmazdı ama içine kapanık değildi. Elektrikli bisikletle işe gidip geliyordu. Saygısız değildi. Kasabın arka tarafında çalışıyordu çırak olarak, etleri hazırlıyordu. İşini iyi yapıyordu. Benim gözlemlediğim kadar psikopat bir ruh hali yoktu. Psikolojik tedavi gördüğünü sonradan öğrendim.”