Konya’da Korkutan Deprem! Birçok Yerde Hissedildi
Malatyalı Depremzede: “Altı Kişiye Sadece Bir Ekmek Verdiler. Demesinler Ki ‘İlgilendik’, Kimse İlgilenmedi”
HABER: EMRE SERCAN İKE – KAMERA: AZİZ METİN TURAN
Malatyalı depremzede Gülay Çalışkan, “Malatya’ya gittikten sonra ne evim ne konteynerim var. Kalacak yer yok. İlgilenen kimse yok. Depremde anladım ki güç, kuvvet lazımmış ve adam lazımmış. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı kişiye sadece bir ekmek verdiler. O da iki gün sonra. Bunları Malatya’da birebir yaşadım. Demesinler ki ‘İlgilendik’, kimse ilgilenmedi” dedi.
Kocaeli’nde bugün Millet İttifakı Cumhurbaşkanı Adayı ve CHP Genel Bakanı Kemal Kılıçdaroğlu ve İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in mitingine gelen Malatyalı depremzede Gülay Çalışkan, deprem sonrası yaşadıklarını anlattı. Çalışkan, şöyle konuştu:
“Yaşadıklarım çok kötüydü. Üç gün dışarıda kaldık. Kar yağıyordu. Aç, susuz dışarıdaydık. Sığınacak yerimiz yoktu. Üç gün sonra kız kardeşimin eşi kurtardı bizi. Onun yardımıyla biz çıktık. Hiçbir yardım görmedik. Çocuklarım, eşim, annem, babamla ne zorluklarla buraya geldik. Burada kız kardeşimin evinde kalıyoruz. Haziran’dan sonra geri gideceğiz. Kızım üniversite, oğlum; ortaokul sınavına girecek.
“BEN İKİ TANE GENÇ YETİŞTİRİYORUM. KENDİMDEN BİLE VAZGEÇTİM”
Malatya’ya gittikten sonra ne evim ne konteynerim var. Kalacak yer yok. İlgilenen kimse yok. Depremde anladım ki güç, kuvvet lazımmış ve adam lazımmış. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı kişiye sadece bir ekmek verdiler. O da iki gün sonra. Bunları Malatya’da birebir yaşadım. Demesinler ki ‘İlgilendik’, kimse ilgilenmedi. Üç gün boyunca o karda, kışta ayağımızda terliklerle durduk. Yıkılan tahta parçalarıyla eşim ateş yakıyordu ki ısınalım. Buraya geldiğimizde hepimiz enfeksiyon kapmıştık. Çünkü tuvaletin yanında yatmak zorundaydık. Çok zor durumdaydık. Şimdi de hazirandan sonra ne yapacağımı bilemiyorum. Sayın Cumhurbaşkanım Kılıçdaroğlu, lütfen yardım edin bize. Maddi, manevi destek istiyorum. Ben iki tane genç yetiştiriyorum. Kendimden bile vazgeçtim. Annem, babam rahatsız. Şu anda kız kardeşimin evinde kalıyoruz ama nereye kadar? Diyecek söz bulamıyorum artık. Bir umutla geldim. İnşallah, umudumu kaybetmeyeceğim. Sayın Başkanıma da güveniyorum.”
