Kadıgil, Bakan Göktaş’a Çocuk Esirgeme Kurumu’ndaki İki Çocuğun Ölümünü Sordu: “Ülke Genelinde Bulunan Yurtlarda Son Beş Yıl İçerisinde Kaç Çocuk Hayatını Kaybetmiştir”
CHP’Lİ SÜLLÜ, TBMM GENEL KURULU’NDA İSTANBUL SÖZLEŞMESİ’Nİ HATIRLATTI: ÇOCUKLARI DA KORUYORDU
CHP Eskişehir Milletvekili Jale Işık Süllü, TBMM Genel Kurulu’nda çocuk istismarı ile ilgili araştırma komitesi kurulmasına ait görüşmeler sırasında; “Çocuk yaşta evlilikler, hani şu bir gece yarısı tek bir erkeğin kararıyla kaldırdığını söylediği, Meclis tarafından 6251 sayıyla onaylanan hala yetkide ve metotta paralellik gereği Meclis’çe feshedilmesi gerekmesine rağmen Danıştay’ın da hukuksuzca yürürlükten kalktığını onayladığı İstanbul Sözleşmesi yalnızca bayanları değil aslında çocukları da koruyordu” dedi.
TBMM Genel Kurulu’nda İsmailağa cemaatine bağlı Hiranur Vakfı kurucularından Yusuf Ziya Gümüşel’in kızını 6 yaşındayken Kadir İstekli ile evlendirdiğinin yıllar sonra ortaya çıkmasının akabinde, her türlü çocuk istismarının engellenmesi için alınması gereken önlemlerin belirlenmesi maksadıyla verilen araştırma önergesi görüşüldü.
CHP Eskişehir Milletvekili Jale Işık Süllü, önergeye ait aldığı sözde şunları söyledi:
“Çocuk yoksulluğu, Eğitim hakkı ihlal edilen çocuklar, onda 8’i kayıtsız 2 milyonu bulan elverişsiz şartlarda çalışan çocuk işçiler, iş cinayetlerinde yitirdiğimiz çocuklar, mevsimlik işçilerin çocuklarının eğitim, güvenlik, barınmada yaşadığı hak ihlalleri, son on yılda yüzde 100 artışla başlama yaşı 12 yaşa düşen unsur bağımlılığı ve suça karışma oranları ile çocukların o kadar çok hakkı ihlal ediliyor ki.
“CİNSEL İSTİSMAR HADİSELERİNİN YÜZDE 400 ARTMASI DÜŞÜNDÜRÜCÜ”
Güç bağı sonucu yetişkinlerin çocuklara uyguladığı fiziki, ekonomik, ruhsal istismar geniş bir alanı kapsasa da en görünen ve ağır olanı cinsel istismardır. Türkiye’de son on beş yılda çocuğa yönelik cinsel istismar hadiselerinin yaklaşık yüzde 400 oranında artması ve bu bahiste dünya 3’üncüsü olması son derece düşündürücüdür.
2010 yılında onayladığımız Avrupa Kurulu Çocukların Cinsel Sömür ve İstismarına Karşı Korunması ismiyle Lanzarotte Sözleşmesinin gereklerini ne yazık ki gereği üzere yerine getiremiyoruz. Birleşmiş Milletler Raporlarında erken yaşta evliliklerde Türkiye 202 ülke ortasında 87’nci sırada, Avrupa’da ise 1’inci sırada yer almaktadır. TÜİK istatistiklerinde 2020 yılında 16-17 yaş kız çocuklarının yüzde 88’i kendilerinden 4 ila 33 yaş büyük erkeklerle evlendirilmekte olup; resmi olmayan çocuk evlilikleri dikkate alındığında bu sayıların ürkütücü olduğu anlaşılmaktadır. Hukuken Çocuk yaşta, erken ve zorla evlilikler, Türkiye’nin de taraf olduğu Bayanlara Karşı Her Tür Ayrımcılığın Ortadan Kaldırılması Sözleşmesi’ne (CEDAW) de alışılmamıştır.
“SÖZLEŞME ÇOCUKLARI DA KORUYORDU”
Çocuk yaşta evlilikler, hani şu bir gece yarısı tek bir erkeğin kararıyla kaldırdığını söylediği, Meclis tarafından 6251 sayıyla onaylanan hala yetkide ve tarzda paralellik gereği meclisçe feshedilmesi gerekmesine rağmen Danıştay’ın da hukuksuzca yürürlükten kalktığını onayladığı İstanbul sözleşmesi yalnızca bayanları değil aslında çocukları da koruyordu. İstanbul Sözleşmesi’nin 36/2 Unsuru gereği, göre evlilik istekle olmalı ve bu istek ‘tam rıza’ olmalıdır diyordu. Münasebetiyle, Türk Ceza Kanun’u, Çocuk Muhafaza Kanunu ve iç hukuk açısından bağlayıcı olan milletlerarası sözleşmeler gereği, Türk Uygar Kanun’da yer alan küçükler ile ilgili düzenlemelerin, çocuk yaşta evlilik olarak tanımlanabileceği çok açık ve nettir. Çünkü, literatürde de çocuk yaşta evlilikler, 18 yaş altında, çocuğun fizikî, fizyolojik ve ruhsal olarak evlilik ve çocuk sahibi olmak üzere sorumlulukları taşımaya hazır olmadan yapılan evlilik olarak tanımlanmaktadır.
Çocuk yaşta evlilikler, kız çocuklarına yönelik cinsiyet kalıp yargılarını pekiştiren, çocukluklarının ellerinden alınmasına akranlarından uzaklaşmalarına, eğitimlerine mahzur olan tam oluşmamış olan toplumsal kimliklerinde sorun yaşamalarına yol açan sıhhatlerini tehlikeye atan, onları şiddet ve yoksulluk riskine maruz bırakan toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin bir yansıması olarak çocuk bakımı üzere sorumluluklarla hayatları bir çeşit köleliğe dönüşebilmekte; sömürüye, her türlü fizikî, cinsel, ruhsal şiddete ve istismara, hatta, yoksulluğa açık hale gelmektedirler.”
