OSMANİYE’DE MAHALLE MUHTARI İSA KAMA: “3 YILDAN BU YANA VATANDAŞA GELEN İCRALIK EVRAKLAR ARTTI”
KADİRLİ’DE EŞİ MAHPUSA GİREN VE SIĞINACAK BİR YER BULAMAYAN MİHRİBAN ALASIRT: “ÇOCUKLARIM SOKAKTA AÇ”
BURHAN DEMİRCİOĞLU
Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde, eşi iki hafta önce cezaevine giren bir bayan, 6 ve 13 yaşlarında iki çocuğu ile sığınacak yer bulamadığı için sokakta kaldı. Mihriban Alasırt “Çocuklarım sokakta aç. Bekliyorum şu anda.1 haftadan beri yemiyorlar. Sağdan soldan yardım ediyorlar bana yemek getiriyorlar. Ne olur bir yardım istiyorum” dedi.
Kadirli ilçesinde 2 hafta önce eşi “ormandan müsaadesiz ağaç kesme” nedeniyle cezaevine giren 35 yaşındaki Mihriban Alasırt, 6 yaşındaki kızı ve 13 yaşındaki oğlu ile sığınacak bir yer bulamıyor. Eşi mahpusa girmeden önce kayınının yanında kalan aile, eşi mahpusa girdikten sonra maddi durumu yeterli olmayan kayını tarafından meskende istenmediğini söyledi. Bugüne kadar sağda solda kalan aile yardım bekliyor. Düzenli bir hayatları olmadığı için çocuklar da gitmek isteseler de okula gidemiyor.
“ANNEM BABAM MADDİ YOKSULLUKTAN BENİ YANLARINA ALAMIYORLAR”
Yardım isteyen Mihriban Alasırt şunları söyledi:
“2 hafta önce benim eşim cezaevine girdi. Kayınımın orada kalıyorduk maddi durumu olmadıkları için ‘ailenizin yanında kalın’ dediler. Annemin yanına gittim şu anda beni kovdu. ‘Benim durum yok’ dedi, ‘çık dışarı’ dedi. Sonra babam da o da kovdu beni, ‘başının çaresine bak’ dedi. ‘Biz lakin kendimize sıkıntı bakıyoruz’ dediler. İki tane çocuğum var okutamıyorum. Güç durumdayım. Okula gidemiyorlar şu an okul başladı başlayalı okula veremiyorum çocuklarımı. Bir başımı sokacak konutum yok, bir eşyam yok şu an sokaktayım. Gördünüz beni annem dışarı attı çık dedi, babam da öyle. Ben çok sıkıntı durumdayım ne olur bana yardım edin konuşamıyorum.
ÇOCUKLARIM AÇ, SOKAKTAYIZ
Çocuklarım sokakta aç. Bekliyorum şu anda. Bir haftadan beri yemiyorlar. Sağdan soldan yardım ediyorlar bana yemek getiriyorlar. Ne olur bir yardım istiyorum, meskenim yok, eşyam yok Çocuklarım okuyamıyor şu an sokaktayız mesken yok gidecek yerim şu an yok sokaktayım. Kocam mahpusta ne vakit çıkacağı aşikâr değil. Çocuklarım okula da gidemedi, hiçbirini veremedim. Ben de anneyim vermek isterim ancak veremiyorum. ‘Anne gitmek istiyoruz’ diyorlar fakat okutamıyorum ben de boynumu büküyorum.”
